Afghaanse voetballer wordt geconfronteerd met deportatie uit Duitsland – DW – 19/04/2025
“Toen ik de brief ontving die me vertelde dat ik misschien naar Italië zou worden gestuurd, werd ik overwonnen door een diep gevoel van hopeloosheid, angst en onzekerheid,” zei Nazira Khairzad. “Ik was erg verdrietig en geschokt. Sindsdien heeft mijn moeder in constante angst en stress geleefd. Ze slaapt nauwelijks ‘s nachts omdat ze bang is dat de politie plotseling zal komen en haar dochter weghaalt.”
Na de Taliban in 2021 opnieuw in beslag genomen, De familie Khairzad Afghanistan ontvluchtte afzonderlijk. Nazira, nu 21, belandde aanvankelijk in Italië. Haar zus Nazima, twee jaar ouder, kwam uiteindelijk Duitsland met de rest van het gezin via Pakistan. Nazira werd pas begin 2024 herenigd met haar familie, in de omgeving van Frankfurt.
“Het was een moeilijke tijd. We konden elkaar niet lang zien,” herinnerde Nazira zich. “Maar nu zijn we blij om herenigd te worden.”
‘Mijn leven was in gevaar’
Nazima en Nazira Khairzad zijn onafscheidelijk sinds ze kinderen waren in Afghanistan.
“Ik ben erg trots op mijn zus, ze is mijn rolmodel en mijn beste vriend,” vertelde Nazira aan DW. Het paar deed alles samen: skiën, voetballen of de bergen beklimmen in hun thuisprovincie Bamiyan. Aanvankelijk worstelden hun ouders om dergelijke bezigheden te begrijpen, aangezien sport niet werd beschouwd als een acceptabele vrijetijdsactiviteit voor vrouwen en meisjes in Afghanistan.
Ondanks het sociale en culturele verzet groeide Nazima uit tot een succesvolle ski -racer en bergbeklimmer, terwijl Nazira een doelman werd in Het nationale damesvoetbalteam van Afghanistan.
Toen de Taliban echter in augustus 2021 terugkeerde, werden de zusters, net als zoveel anderen, gedwongen hun thuisland te verlaten. “Mijn leven in Afghanistan was in gevaar”, zei Nazira. “Als ik toen was gebleven, zou de Taliban me waarschijnlijk hebben vermoord.”
Meest Vrouwelijke atleten in Afghanistan zijn gevlucht Sinds het regime, dat vrouwen heeft verboden om sport te spelen, herwonnen kracht.
Geconfronteerd met deportatie naar Italië
De zusters moesten een manier vinden om in het buitenland los van elkaar te wonen. Het was pas na drie moeilijke en geïsoleerde jaren in Italië dat Nazira in 2024 naar Duitsland kwam.
Nu ze herenigd zijn, zegt Nazira dat haar familie haar hulp nodig heeft. “Mijn moeder is ziek en heeft mijn nabijheid, mijn steun en emotionele stabiliteit nodig,” zei ze. “We zijn heel dichtbij.” Haar oudere zus, Nazima, heeft ook ondersteuning nodig: ze kreeg vorig jaar de diagnose hersentumor en moest een operatie ondergaan.
Maar nu wordt Nazira geconfronteerd met deportatie naar Italië, het land dat aanvankelijk haar residentie heeft verleend. De familie probeert haar deportatie te voorkomen met de hulp van hun advocaat Elke Gabsa, ondanks de moeilijke juridische voet. “Als iemand in het ene land als vluchteling wordt erkend, is het fundamenteel onmogelijk om in het andere bescherming te vragen (EU) Lidstaat, “vertelde Gabsa aan DW.
Er zijn echter in het verleden uitzonderingen geweest wanneer het Europees Hof van Justitie ‘systemische tekortkomingen’ heeft gevonden, bijvoorbeeld in Griekenland of Italië, zei de advocaat.
Deze systemische tekortkomingen kunnen ontstaan wanneer vluchtelingen worden bedreigd met onmenselijke of vernederende behandeling in het gastland, maar, zoals GABSA heeft opgemerkt, deze jurisprudentie is onlangs aangepast.
Hoop blijft bestaan
De deportatie van Nazira terug naar Italië zal daarom waarschijnlijk blijven staan. Desondanks proberen zij en haar advocaat te voorkomen dat het gezin opnieuw wordt gescheiden. “In dit geval is het ook een schending van de universele verklaring van mensenrechten als zij (Nazira) niet bij haar familie mag zijn, die haar steun nodig heeft,” zei Gabsa.
In de afgelopen maanden heeft Nazira een leven opgebouwd voor zichzelf in Duitsland, de taal geleerd en zelfs weer voetballen. “Ik werk parttime en probeer volledig te integreren in de samenleving,” zei ze.
“Ik train regelmatig. Voetbal speelt een grote rol in mijn leven. Ik trainde altijd bij AC Milan, en vandaag is het mijn grote droom om in Frankfurt te spelen.” Voor haar is voetbal niet alleen “een passie, maar een kans om mijn toekomst op te bouwen.”
Nazira hoopt dat de rechtbanken in haar voordeel zullen regeren. “Ik wil in Duitsland blijven, bij mijn gezin wonen, werken, voetbal spelen en een actief, nuttig lid van deze samenleving zijn. Ik wens een veilig, waardig leven dat ik kan vormen met veel toewijding en hoop.”
Dit artikel werd oorspronkelijk gepubliceerd in het Duits.
