Getty -afbeeldingenOp Mark Carney’s laatste dag van een slopende race om gekozen te worden PM van enorme en dunbevolkte Canada was ik bij hem.
Het was zijn laatste duwtje, niet alleen om te winnen, maar ook om de meerderheid te krijgen, zei hij dat hij moest opkomen tegen de chaotische territoriale en handelsambities van zijn “buurman in het zuiden”.
Voor iemand die Carney had gezien als een cerebrale technocraat, een crisismanaging centrale bank gouverneur tien jaar geleden, was de transformatie in openbare redenaar nogal iets.
Ik herinner me eindeloze interviews die de toenmalige gouverneur probeerde te laten zeggen iets nieuwswaardigs, of iets dat een goede kop zou maken.
Hoewel dit een heel ander Mark Carney was, maakte de afkomst in crisiseconomie ook deel uit van zijn verkoop.
Carney vertelde zijn publiek in Edmonton, Alberta, met het lokale Oilers -hockeyshirt: “President Trump heeft de wereldeconomie gescheurd … het leiderschap van Amerika van de wereldeconomie is voorbij. Het is nog steeds in het spel, maar het is een tragedie en onze nieuwe realiteit … in deze handelsoorlog, net als in hockey, zullen we winnen”.
Zijn aanhangers schreeuwden “ellebogen omhoog” en legden ze op, een verwijzing naar een stand -up en vecht de houding in het soms ruwe spel van ijshockey.
“Wat we in het hele land zien, zijn Canadezen die namens andere Canadezen handelen, voor elkaar opkomen, van elkaar kopen, hier reizen …”
Tijdens zijn allerlaatste stop in het verre westen, in de isolatie van Victoria, Vancouver Island, met slechts een half uur campagne toegestaan, ging Carney “Unplugged” onder supporters.
“Zoals de verzamelde media je zullen vertellen, heb ik campagne gevoerd in proza,” grapte Carney. “Dus ik ga regeren in econometrie,” zei hij over de nerdy wiskundige stam van economie.
In normale omstandigheden kan een deel hiervan interessant zijn voor de bredere wereld. In de huidige omstandigheden zou de oorsprong van zijn verkiezingswinst, zijn benadering van beleidsvorming en de aard van zijn mandaat, cruciaal belang kunnen aannemen.
Toen ik hem inhaalde voor het exclusieve BBC -interview, net toen de peilingen op maandag sloten, leek hij zelfverzekerd, maar beschouwde niets als vanzelfsprekend.
Bevechten van bedreigingen voor soevereiniteit
Het centrale argument van de heer Carney bleef consistent. Hij zei dat hij de leider was om het ‘verraad’ van Donald Trump aan te nemen en bedreigingen voor de Canadese economie en de soevereiniteit.
Het werd geïllustreerd door zijn laatste grote rally aan de grens tussen de VS en Canada, met de Ambassador Bridge en een skyline van iconische autoriteitsbedrijven van Detroit achter hem.
Deze brug is de belangrijkste slagader van de handel in de Canadese VS. Veel moeite ging in deze achtergrond van de tweerichtingshandel van de meest geïntegreerde economieën ter wereld, nu getest op onvoorstelbare niveaus. Een niet -subtiele boodschap van de Liberal Party Leader, over een veranderd continent.
Het verkiezingsresultaat was verbluffend.
De Liberale Partij was in 2025 binnen en was zo laag als 16%, versus 45% voor de conservatieven van de oppositie, in opiniepeilingen.
De conservatieven van Pierre Poilievre waren niet alleen op weg naar de overwinning, maar voor een totale aardverschuiving.
Maar vervolgens na de oplegging van president Trump van nationale veiligheidstarieven aan Canada, met behulp van het voorwendsel van een vermeende rol in fentanylverkeer, en vervolgens zijn undiplomatische suggestie dat Canada zich bij de VS zou moeten voegen, werden de peilingen aangescherpt.
Nadat Mark Carney werd verkozen tot liberale leider, slechts acht weken geleden, bereikten de liberalen een consistente peiling voorsprong, die ze vorige week naar de overwinning reden.
De verkiezingen werden een oordeel over presidentiële stijl over wie Trump kon omgaan.
Poilievre werd fundamenteel verzwakt door eerdere ouvertures voor de Amerikaanse president en zijn regeringsstijl.
Carney nam kiezers aan de linkerkant op die bang waren voor een conservatieve regering die door Trump werd versterkt.
En ongelooflijk, in Quebec, hebben de liberalen steun teruggevonden van separatisten, die zich meer zorgen maakten over de onafhankelijkheid van Canada van de VS, dan hun eigen constitutionele status in Canada. Er is niets meer verenigend dan een geloofwaardige externe dreiging.
Carney’s strategie
Getty -afbeeldingenCarney gaf wat aanwijzingen aan zijn strategie tijdens zijn interview met mij. Hij sprak over een ‘win win’ -partnerschap met de VS en herinnerde de president eraan dat Canada de’ grootste klant ‘was van 40 van de 50 Amerikaanse staten, en een belangrijke leverancier van energie en kunstmest.
Hij vertelde me ook dat hij “hen mogelijk van kritieke mineralen kon leveren”. Dit viel me op als een onderhandelingstactiek, zeer gericht op waar Trump elders gefixeerd op is geworden.
Canada heeft voldoende middelen van kritieke mineralen en zou een veel betrouwbaardere leverancier in het Westen zijn dan vele andere landen. Carney suggereert echter impliciet dat zijn land diepe strategische keuzes heeft om hier bijvoorbeeld te maken met Europa in plaats van de VS.
In elk geval zal de PM de impuls van externe dreiging gebruiken om te proberen de Canadese economie te transformeren. Zelfs bij het toekennen van een interview aan BBC News was het duidelijk dat hij een cruciale behoefte ziet om handel en strategische allianties te diversifiëren. Defensiepartnerschappen staan nu op de kaarten.
Hij leek te erkennen dat een geblokkeerde handelsovereenkomst in Canada-UK kon worden versneld.
Op vrijdag haalde hij de historische aankondiging af dat koning Charles het Canadese parlement aan het einde van de maand persoonlijk zou heropenen. Dit is sinds 1977 niet meer gebeurd. Het is volledig in overeenstemming met de grondwet van Canada, maar het is ook een verbluffende bewering van blijvende onafhankelijkheid van het Witte Huis.
Alle wegen leiden nu naar de G7 -top georganiseerd door Carney in het midden van juni in Alberta, waardoor de zeven grootste economieën ter wereld samenkomen, die de wereldwijde handel en het internationale financiële systeem domineren.
Ervan uitgaande dat Trump komt, zal het plaatsvinden binnen enkele dagen na het verstrijken van de pauze in massale zogenaamde “wederzijdse tarieven” op het grootste deel van de wereld.
Het wordt vaak vergeten dat als Canada en Mexico zich bevrijden van de fentanyltarieven, ze dan volgens adviseurs van het Witte Huis zullen worden onderworpen aan dit systeem, met een tarieven van minimaal 10%.
Dit alles gebeurt binnen enkele dagen na enige groeiende frustratie van de traditionele bondgenoten van Amerika met het hele “handelsdeal” -proces.
Japan wordt steeds meer gefrustreerd, met zijn minister van Financiën nu openlijk naar het ongeslagen bedrijf van Japan van de Amerikaanse overheidsschuld als een “kaart” in onderhandelingen.
De EU is niet ver gekomen. Zelfs het VK heeft laten doorschemeren dat een deal met Europa een effectievere manier kan zijn om de economie te stimuleren.
Het komt omdat tarieven een zichtbare en tastbare negatieve impact beginnen te hebben op Amerikaanse bedrijven en consumenten.
Er is geen grote stimulans om veel te bieden, terwijl de VS zelf de onvermijdelijke inflatoire gevolgen van zijn acties begint te voelen.
De vloot van lege Chinese vrachtschepen en lege dokken aan de Amerikaanse westkust zullen binnenkort worden gezien in de economische gegevens van een reeds krimpende Amerikaanse economie.
Als een veteraan van economische crises die voortvloeien uit de onzekere experimenten van regeringen, kan Carney uniek worden geplaatst over hoe deze situaties uitkomen. Velen in de markten zijn grondig niet onder de indruk van de adviseurs van het Witte Huis die de afgelopen weken worden gerustgesteld om beleggers gerust te stellen.
Maar Carney heeft ook zijn eigen uitdagingen. Hij heeft net een meerderheid in het parlement gemist, maar heeft ervoor gekozen om dit als deugd te projecteren.
Hij zal over het gangpad reiken voor een “Team Canada” -benadering om met de VS te praten.
De premier van de olierijke Alberta State, die een vaste bezoeker is van Mar-a-Lago, kondigde onmiddellijk bewegingen aan om scheidingsreferenda gemakkelijker te maken.
Dit is een zeer gecompliceerde, binnenlandse, continentale en wereldwijde milieu economisch en politiek. Weinigen zouden precies voorspellen waar het heen gaat. Carney heeft er misschien een grote rol in, en niet alleen voor zijn eigen land.
