Hayley Atwell praat in Cannes Style, Stunts & Shakespeare bij ‘Mission Impossible’ Premiere

Het was een missie in de mode toen Hayley Atwell een structureel aantrok Giambattista Valli jurk voor de Cannes rode loper Woensdagavond.

Voor Atwell en stylist Jenny Kennedy, de Venus -jurk in Red Silk Faille van Valli’s meest recente haute couture Collectie was een “coup de coeur.” Valli’s team heeft back -uplooks voorbereid, maar ze waren nooit echt in strijd.

“Het voelde gewoon zo ongelooflijk gemakkelijk, wat niet altijd het geval is met deze dingen. We wilden het drama en de elegantie die zo goed presenteert CannesMaar met iets dat ook heel eenvoudig en ingetogen aanvoelde, ‘vertelde Atwell aan WWD terwijl ze zich voorbereidde op de première’ Mission: Impossible – The Final Reckoning ‘.

Atwell ontmoette Valli voor het eerst vlak voor de rode loper. Wereld goed hoe belangrijk het instellen van een scène is, positioneerde ze zichzelf zodat wanneer de deur openging het eerste wat Valli zou zien, haar in de jurk zou zijn.

“Hij zei het prachtig, en ik ben het ermee eens, dat de persoon die het draagt ​​het laatste deel van zijn creatie is. Als je die persoon ziet, ga je niet gewoon: ‘Dat is een geweldige jurk,’ ga je, ‘ze zien er ongelooflijk uit’, omdat je het hele beeld opneemt, ‘zei ze.

Het is bekend dat de actrice risico’s neemt op de rode loper, die vaak opkomende en onder de radar ontwerpers opkomende en onder de radar kampioen.

Haar persoonlijke stijl weerspiegelt datzelfde gevoel van intentionaliteit. “Het is allemaal in de context van wat ik doe. Een perstournee is heel anders dan een kostuum dat ik op het podium zou dragen. Maar de gemene deler in allemaal is kracht, scherpte en structuur,” zei ze.

Atwell heeft de belangrijkste les in de mode onder de knie – kennen van je sterke en zwakke punten.

“Voor mij weet ik dat ik past bij de structuur, en ik past een moedigheid van kleur en asymmetrie. Ik weet altijd een beetje wat niet op mij werkt, en ik kan het vaak voelen als ik terugkijk op afbeeldingen. Ik denk dat je altijd iets kunt vertellen dat niet vrij comfortabel aanvoelde.

“Als acteur ben je je elke dag zeer bewust van de impact van wat kostuums doen voor je identiteitsgevoel, vertrouwen in de wereld, maar ook het verhaal dat je vertelt en wat het deelt met de rest van de wereld. Als je besluit een papieren zak op de rode tapijt te dragen, zegt dat iets,” zei ze. “Alles heeft een impact. Het is gewoon een heel interessant deel van de kunstvorm.”

Al haar uiterlijk is een samenwerking met haar glamour -team, zei ze, crediteren stylist Kennedy, make -upartiest Kenneth Soh en kapper Bjorn Krischker. “Het gaat allemaal om de gesprekken die we collectief samen hebben. Het moet allemaal samenkomen als onderdeel van de voltooide, impactvolle look.”

Als er een thema is voor de carrière van Atwell, is het bereik – niet alleen sartoriaal, maar artistiek. Van het betreden van de planken in Shakespeare tot het uitvoeren van haar eigen stunts, de actrice is net zo comfortabel op het West End in Londen als ze actiescènes uitvoert.

Het is het tweede “Mission: Impossible” -uitje voor Atwell en (naar verluidt) de laatste film in de franchise.

“Het is een hoogtepunt van alle missies die eerder zijn gegaan en het is echt een liefdesbrief aan Tom (Cruise) in termen van zijn liefde voor pure cinema,” zei ze.

Ze hield van de diepte van het personage Grace, een zakkenrollerpartner in Crime to Tom Cruise’s Ethan Hunt.

“Het publiek wil meer van de vrouwen die in hen optreden – niet dat de vrouwen (eerder) niet genoeg hadden om te geven, maar ze werden eigenlijk niet getoond als zo complex als ze nu zijn,” zei ze, onder verwijzing naar costars Angela Bassett, Janet McTeer en Hannah Waddingham.

“(We zijn) meer dan één ding spelen – vrouwen in machtsposities, vrouwen die twijfelachtige motieven hebben, hebben romantische agenda’s, vrouwen die een intellectuele splijting hebben met het karakter van Tom,” zei ze. “Ik hou gewoon van het spelen van de onvoorspelbaarheid van haar.”

Die onvoorspelbaarheid strekt zich uit tot haar training en voorbereiding.

“Ik had lange tijd stunts gedaan en in mijn persoonlijke leven hield gewoon van fysieke beweging – vooral op het podium en in klassieke producties.” Maar “Mission: Impossible” was een nieuw niveau.

Atwell werkte vijf maanden voorafgaand aan de shoot om de lichamelijkheid van de rol te beheersen. Ze bracht ook tijd door in het Noordpoolgebied met sledehonden op min 40 graden Celsius.

“Dat ging over mentale veerkracht meer dan wat dan ook, omdat je in zulke omstandigheden werkt, je moet je scherp bewust zijn van hoe beperkte tijd je hebt van blootgestelde huid aan dat soort temperatuur, dus laat staan ​​het improviseren van scènes,” zei ze. “Het ging erom ervoor te zorgen dat hoewel Grace helemaal uit haar diepte was, ze moedig genoeg was om vooruit te blijven gaan.”

Atwell is ook moedig in haar acteerkeuzes en balancerende blockbusters en theater. Ze speelde onlangs Beatrice in “Much Ado About Nothing” naast Tom Hiddleston in de bijgewerkte productie van de klassieke Shakespeare -komedie.

“Ik ben gebouwd voor variëteit en bereik,” zei ze. “Ik geloof niet dat als een acteur meer in staat is, ze maar één medium moeten nastreven, één genre. Ik heb het gevoel dat ik een betere filmacteur ben vanwege mijn toneelwerk en een betere toneelacteur vanwege mijn filmwerk. Ze vragen en vereisen verschillende dingen, en dat maakt wat ik doe in elk meer onderscheidende,” zei ze.

Dat bereik betekent niet dat ze gestopt is met dromen over rollen die nog moeten worden gespeeld. “Te veel,” grapte ze. Maar een ander Shakespeare -personage valt op, dat van Iago in “Othello.” Atwell merkte op dat de tegenstander van het titelpersonage is geschreven als een mannelijk karakter.

“Ik keek weer naar de tekst vanuit een vrouwelijk oogpunt, en een vrouw zou dat zeker kunnen spelen,” zei ze, verwijzend naar een lijn uit het proza: “Naar mijn keuze ben ik zo goed als elke andere man.”

“Een vrouw die een machtspositie wordt ontzegd, is iets dat erg herkenbaar is,” zei ze. “Het zou naadloos in dat stuk passen.”

Meer dan specifieke rollen, is het de mogelijkheid om samen te werken met regisseurs die haar opwinden. Cannes biedt een unieke kans om enkele van haar favorieten te ontmoeten, waaronder de Chileense regisseur Sebastián Lelio die ze op een evenement woensdagavond tijdens een evenement zou worden geïntroduceerd. Ze noemde ook Céline Sciamma en Jane Campion als inspirerende regisseurs die door het festival zijn geëerd.

“Filmmakers zijn zo vereerd en gerespecteerd en hier getoond. Dat is nog een reden waarom het zo’n voorrecht is om in Cannes te zijn, ik word in het gezelschap van artiesten die ik echt bewonder,” zei ze.

Ondanks alle focus op rode loper glamour, staat Cannes in de cinema.

“Ik heb Cannes altijd gezien als het absolute toppunt van de viering van het filmmaken van auteur en onafhankelijke internationale films,” zei ze. “De dingen die worden gevierd in Cannes hebben een bepaald soort gravitas en kracht voor hen … Het is een bewijs van hoe geliefde Tom hier is dat we deze film kunnen in première kunnen doen.”