NOS Sport•
-
Franklin Stoker
tennisredacteur op Wimbledon
-
Franklin Stoker
tennisredacteur op Wimbledon
Het Amerikaanse tennis groeit en bloeit. Liefst 35 spelers uit de tennisnatie van weleer staan dit jaar op het hoofdtoernooi van Wimbledon (mannen en vrouwen), het hoogste aantal sinds 1998. Geen enkel land wordt dit jaar in Londen door zoveel spelers vertegenwoordigd in het enkelspel.
Het Amerikaanse vrouwentennis staat onafgebroken aan de wereldtop, maar de mannen zijn terug van weggeweest.
Andy Roddick is nog altijd de laatste Amerikaanse man met een grandslamtitel in het enkelspel, met zijn US Open-zege van 2003. Maar nu bonken de Amerikaanse tennissers steeds steviger op de deur.
Met Taylor Fritz (27), Frances Tiafoe (27), Ben Shelton (22) en Tommy Paul (28) beschikken de Amerikanen weer over een fraaie generatie. Een groep die ATP-titels wint, ver op grandslamtoernooien komt en het Carlos Alcaraz en Jannik Sinner af en toe lastig maakt.
“Ik denk dat we al behoorlijk aan het pieken zijn. We moeten nu laten zien hoe goed we zijn”, zegt Tiafoe, die onlangs op Roland Garros voor het eerst de kwartfinales haalde. Hij bereikte eerder al de halve eindstrijd op de US Open (in 2022 en 2024).
Amerikanen op de wereldranglijst (mannen en vrouwen)
| 5. Taylor Fritz | 2. Coco Gauff |
| 9. Frances Tiafoe | 3. Jessica Pegula |
| 10. Ben Shelton | 8. Madison Keys |
| 16. Tommy Paul | 10. Emma Navarro |
“We hebben allemaal minimaal een keer een halve finale gehaald en Taylor zelfs een finale. We hebben dit met elkaar gedaan: het gevoel dat je iets kan bereiken. En dan is het zaak dat je het ook doet”, aldus Tiafoe.
Drie mannen in de top tien
De opmars van het Amerikaanse tennis is het best op de wereldranglijst te zien. Twee weken geleden stonden Fritz, Paul en Shelton samen in de top tien. Het was in april 2006 voor het laatst dat drie Amerikanen bij de beste tien tennissers hoorden.
Het viertal is weliswaar nog ver verwijderd van de Amerikaanse kampioensgeneratie uit de jaren negentig, met onder anderen Pete Sampras, Andre Agassi en Jim Courier. Fritz, Tiafoe, Shelton en Paul weten inmiddels wel wat er op het topniveau wordt gevraagd.
-
Frances Tiafoe -
Taylor Fritz na het winnen van de titel in Eastbourne -
Ben Shelton -
Tommy Paul
Fritz heeft wel een verklaring waarom het Amerikaanse mannentennis zo in de lift zit. “We hebben sinds lange tijd echt een sterke groep. We maken elkaar beter”, zegt de mondiale nummer vijf uit Californië, die al enkele jaren het uithangbord van zijn generatie is.
“Als iemand een toernooi wint, denken anderen: dat kan ik ook. Dat is een grote factor geweest”, zegt Fritz, die in 2024 de finale van de US Open haalde, waarin hij overigens kansloos verloor van Jannik Sinner.
Toch was dit een hoogtepunt voor een generatie, waarvan het zaadje in 2015 werd geplant. Fritz (US Open) en Paul (Roland Garros) wonnen in dat jaar een grandslamtoernooi bij de junioren. Tiafoe, de zoon van immigranten uit Sierra Leone, groeide in de jaren erna mee met de successen van Fritz en Paul.
Toekomst
Shelton is met zijn 22 jaar de ‘rookie’ van het stel, maar wordt in de Verenigde Staten gezien als de man die de komende jaren de meeste kans maakt om Roddick op te volgen. De tennisser uit Florida is gezegend met een enorm harde service.
John McEnroe ziet Shelton als een van de weinige spelers die in de toekomst aansluiting kan vinden bij Alcaraz en Sinner. “Ik vind Ben, João Fonseca en Jakub Mensik de enige spelers die dit in zich hebben”, zei de zevenvoudig grandslamkampioen voorafgaand aan Wimbledon.
De Amerikaanse vrouwen zijn al langere tijd een dominante factor. Serena en Venus Williams domineerden bijna twintig jaar het mondiale tennis. En niet veel later stonden nieuwe grandslamkampioenen op zoals Madison Keys en Coco Gauff. Die laatste twee wonnen dit jaar respectievelijk de Australian Open en Roland Garros.
Voor de Amerikaanse mannen zijn Gauff en Keys een voorbeeld. “De voorbije twintig jaar zijn de Amerikaanse vrouwen sowieso een inspiratie voor de Amerikaanse mannen geweest”, zegt Keys. “Kijk alleen al naar Venus en Serena, maar we hebben ook genoeg vrouwen gehad die een vaste waarde in de top 30 of 40 waren.”
“Het is geweldig om te zien dat de mannen ook weer aanhaken in de top tien. Ik denk dat wij hen wel inspireren met onze resultaten”, aldus de Australian Open-kampioene, die naar eigen zeggen haar mannelijke collega’s op een positieve manier prikkelt. “Nee, ik maak geen flauwe grappen waarom ze al zolang geen grandslamtitel hebben gewonnen. Ik probeer ze vooral te steunen.”
