Drums of War in the Time of Dialogue: Koerden en Irak in het bereik van geografie en regionale interesses

In het licht van de lopende gesprekken tussen Iran en de Verenigde Staten is een existentiële vraag in internationale betrekkingen te wijten aan de voorgrond: wanneer wordt de oorlogsverklaring een onvermijdelijke noodzaak? Kan de militaire optie, ondanks zijn kosten, gemakkelijker is dan dingen verslechteren zonder daadkracht? Deze vraag neemt een diepere dimensie als we kijken naar de kaart van saldi in de regio, vooral in het licht van de overlappende partijen zoals Koerden en Irak, die vaak de eerste getroffen zijn, en het minst dat wordt berekend in de tekening van het grote beleid.

Terwijl de spanningen in de regio escaleren, blijft de belangrijkste vraag: bereikt het het punt om de oorlog te verklaren? In deze context neemt de controverse over de legitimiteit van deze militaire optie toe om de complexiteit van de huidige situatie onder ogen te zien. Oorlogsverklaring: wanneer wordt het legitiem?

In het internationale recht is de macht slechts in twee gevallen toegestaan: zelfverdediging of door een beslissing van de Veiligheidsraad. Maar op aarde worden de wetten niet alleen opgelost, de scène,

Integendeel, de feiten en gegevens leggen hun geforceerde aanwezigheid op, omdat er historische momenten zijn waarop de indicatoren van gevaar intensiveren, zodat de oorlog, ondanks zijn lelijkheid, minder slecht wordt. Desalniettemin moet de oorlog het einde van het medicijn blijven, dat alleen tot alle hulpmiddelen van afschrikking en dialoog is uitgeput, en met ervoor zorgen dat alle alternatieven zijn mislukt en dat de nationale veiligheid in de wind is.

Nadat we de legitimiteit van de oorlog hebben behandeld en de redenen die het nodig kunnen maken, is het noodzakelijk om de partijen die rechtstreeks door het potentiële conflict zijn getroffen, te overwegen. Wat is de rol van de Koerden in deze vergelijking, en zijn ze op de site van hoop op verandering of in het licht van de risico’s die ze in het licht van deze spanningen kunnen achtervolgen?

A- Irak Koerden

1- Ze hebben een eerdere ervaring in samenwerking met de internationale coalitie tegen ISIS.

2- Ze kunnen worden gezien als een partner, maar ze zijn onderworpen aan een mogelijke Iraanse reactie, vooral als hun landen worden gebruikt bij militaire actie.

3- Hoogstwaarschijnlijk zullen ze een voorzichtig balansbeleid aannemen, tussen coördinatie met het Westen en een poging om het antagonisme van Iran te voorkomen.

B -iran’s Koerden

1- Ze zien elke chaos een kans om te bevrijden, maar het Iraanse regime zal geen rebellie tolereren.

2- Hun aanwezigheid kan worden gebruikt als een drukkaart, niet als een onafhankelijke bevrijdingsprobleem.

3- Ze zijn de eerste die de prijs betalen als het Iraanse interieur brandt.

C -kord Syrië

4- Ze hebben een relatief sterke militaire en organisatiestructuur (SDF).

5- Ze kunnen proberen te onderhandelen met de grote partijen om hun winst te bevestigen, maar ze worden door verschillende kanten bedreigd: Iran, het Syrische regime en Turkije.

6- Ze zullen waarschijnlijk directe toegang tot de oorlog vermijden met sterke garanties.

In Türkiye

1- Ze zullen onder toenemende beveiligingsdruk worden, waarbij Ankara alle chaos exploiteert om zijn Koerdische tegenstanders te liquideren.

2- Het is onwaarschijnlijk dat het een actieve rol zal spelen in het conflict, maar ze zullen het politiek en veiligheid betalen.

De samenvatting van de positie van de Koerden: ze zijn tussen een paper in het conflict en een slachtoffer ervan, en het is moeilijk om een ​​onafhankelijke stem te hebben, tenzij er een eerlijke internationale intentie is om ze te beschermen of te ondersteunen.

Hoewel de Koerden een belangrijke rol blijven spelen in het regionale conflict, kan de invloed van Irak in deze context niet over het hoofd worden gezien als een cruciaal land. Wat is het geval van Irak tegenover deze crises? Hoe zullen de politieke verdeling en de achteruitgang van de veiligheid haar toekomst beïnvloeden in het geval van conflicten?

Irak zal in het oog van de storm blijven, waar zijn interne politieke crises zullen verergeren, en de divisie wordt verdiept tussen de verschillende machten, waardoor het in de wind wordt gesteld. Hier zijn enkele van de meest prominente kenmerken van deze divisie:

1- De pro-Iraanse crowd-facties kunnen automatisch de strijd aangaan.

2- De centrale overheid zal zich in een complexe positie bevinden en proberen een evenwicht te behouden tussen Washington en Teheran.

3- De Iraakse straat is verdeeld, tussen degenen die Iran afwijzen, en wie in Amerika de bron van de echte dreiging ziet.

Wat betreft de verslechtering van de beveiliging, als volgt:

1- Voor moorden en bombardementen en het richten van buitenlandse belangen.

2- Het gevaar van een veiligheidsvacuüm in verschillende gebieden, vooral als sommige krachten zich terugtrekken of hun prioriteiten veranderen.

3- De mogelijkheid van ISIS, profiteren van chaos en de afwezigheid van coördinatie.

Wat betreft het economische veld, als volgt:

1- In het licht van de afhankelijkheid van Irak van Iran in het energiebestand, zal elke militaire escalatie de elektriciteitscrisis verergeren en de deur opent voor een bredere economische ineenstorting.

2- Hoog voedsel- en brandstofprijzen en de ineenstorting van buitenlandse investeringen.

3- De mogelijkheid van olie-inkomsten als gevolg van Golfaandoeningen, wat leidt tot een financiële crisis.

Met betrekking tot nationale soevereiniteit en als volgt:

1- De facties kunnen profiteren van de situatie om een ​​nieuwe realiteit ter plaatse op te leggen.

2- De mogelijkheid om het Iraakse dossier te internationaliseren onder het voorwendsel om de stabiliteit te beschermen.

3- Controleer de werkelijke invloed tussen interne en externe partijen, die de staat meer verzwakken.

Hoewel de belangen van de Koerden en Irak overlappen met de transformaties van het regionale conflict, blijft de internationale positie een sleutel tot het oplossen of verdiepen van deze crises. Hoe gaat de internationale gemeenschap om met deze escalatie en kan het de kenmerken van de oplossing bepalen, of zal het in afschrikking en escalatie blijven ten koste van stabiliteit?

Ondanks de escalerende spanning lijkt het niet dat de internationale gemeenschap de kern vormt van een man in zijn positie over het verklaren van de oorlog tegen Iran en als volgt: 1- De Verenigde Staten neigen naar politieke druk en sancties, en de dreiging van oorlog wordt gebruikt als een afschrikmiddel, niet als een voorkeursoptie. De strategie.

Ten slotte, en niet tenminste, is de oorlogsverklaring geen beslissing die wordt bepaald door emoties of slogans, maar eerder gedicteerd door gegevens en feiten. In het gebied van het Midden -Oosten kan elke ontslagen kogelbranden lichte branden aansteken die al tientallen jaren niet worden gedoofd. Wat de Koerden betreft, ze zijn tussen de hoop te profiteren van de veranderingen, en de angsten dat zij de eerste zullen zijn die worden opgeofferd. En Irak, deze buurman, die lijdt aan de accumulatie van geografische en politieke crises, zal aan de voorkant van elk conflict blijven zolang zijn land niet is gebouwd op basis van echte soevereiniteit en neutraliteit.

Hier zie ik de Iraakse federale overheid om de uitdagingen van het interieur aan te gaan met een uitgebreide nationale visie, die de waarde van burgerschap verhoogt ten koste van sektarische afdelingen of regionale loyaliteit. De stabiliteit van Irak vereist de overtreding van conflicten tussen zijn componenten, hetzij tussen de Arabieren (sjiieten en soennieten) of in de relatie met de Koerden. In deze context is het respect van het federale systeem, en de garantie van de rechten van de regio Koerdistan volgens de grondwet, de hoeksteen van het bouwen van een coherent en stabiel Irak, en de consolidatie van de inclusieve nationale loyaliteit, als vervanging voor de afhankelijkheid van de assen van de buitenkant, is de echte weg naar sovering en stabiliteit.