‘The Last of Us’ Seizoen 2, aflevering 3 Samenvatting: Beoordeel je pijn
Ellie’s eerste reactie op dit nieuws is om Dina te breken voor het laten wegkomen van de wolven, maar dan herinnert Dina haar eraan: “Deze stad was wekenlang wrak en begrafenissen.” Trouwens: “Als je weet waar ze zullen eindigen, laat ze er misschien komen.”
Dina kastijdt ook Ellie voor het denken dat ze exclusieve rechten heeft om van Joel te houden. Dit sentiment zal weer naar voren komen, vooral van Tommy, die geïrriteerd raakt wanneer Ellie suggereert dat als hij echt om het geheugen van Joel gaf, hij onmiddellijk een posse zou organiseren om naar Washington te gaan. “Praat niet met me alsof ik hem niet kende,” gromt Tommy. Hij zegt dat zijn broer extreem zou zijn gegaan om Tommy’s leven te redden, maar niet om hem te wreken – niet als het te gevaarlijk was.
Maar Ellie? Ze gaat haar zoektocht naar gerechtigheid niet verlaten, hoe dwaas ook. Ze probeert eerst officiële kanalen te doorlopen, zelfs de tijd nemen om een toespraak voor de gemeenteraad te maken, met het argument dat de diepe band onder betrouwbare buren Jackson bij elkaar houdt, “geen potluck -diners.”
De raad wordt echter meer overtuigd door de mensen in de menigte die beweren dat Joel, hoewel speciaal, niet zo veel specialer was dan alle andere mensen die die dag stierven. Ook het sturen van bekwame jagers naar Seattle laat Jackson minder beschermd tegen de volgende potentiële aanval.
Dus … geen posse. Maar wanneer Dina later die avond weer in Ellie’s huis verschijnt, weet ze al dat haar vriendin toch naar buiten gaat rijden. Ze vraagt Ellie welke route ze van plan is te nemen (Ellie: “Northwest?”), Of ze medische benodigdheden heeft en of ze het over de wildernis in Chuck Taylor -sneakers kan halen. Dan sluit ze zich aan bij Ellie: Een posse van twee, die één paard deelt.
Mazin comprimeert opnieuw de tijd in de tweede helft van deze aflevering, met de lange rit van Wyoming naar Washington in ongeveer 10 minuten van de schermtijd. (Die reis is ongeveer 870 mijl lang op moderne wegen. Post-cordyceps, die parcours is waarschijnlijk meer kronkelend.) Deze scènes zijn aangenaam sympathiek, omdat deze twee terloops met elkaar blijven flirten, zelfs als ze het allebei eens zijn-tenminste hardop-dat hun oudejaarsavondkus een dronken fout was. Dina is al lang verzoend met Jesse. Maar het verlangen in Ellie’s ogen terwijl ze naar Dina kijkt – terwijl ze dichtbij in een tent deelt – suggereert dat Ellie niet over haar heen is.
