Tom Lehrer, veelgeprezen muzikale satirist van de Koude Oorlog, sterft 97 jaar Muziek

Tom Lehrer, de veelgeprezen humorist en pianist wiens satirische liedjes hem hebben gemaakt een van Amerika’s favoriete profeten van Doom Voordat hij zich terugtrok naar de academische wereld, is gestorven, meldden Amerikaanse media zondag. Hij was 97.

De singer-songwriter stierf zaterdag in zijn huis in Cambridge, Massachusetts, zei zijn vriend David Herder, volgens de New York Times.

De sardonische nummers van Lehrer, ondersteund door een oogverblindende dapperheid in de piano die zijn liefde weerspiegelde voor Up-Tempo Broadway Show-melodieën, betoverde publiek in de jaren 1950 en 60.

Maar Lehrer was altijd veel meer dan de som van zijn delen. Een wonderkind, hij studeerde af aan Harvard op 19 en gaf later les aan het Massachusetts Institute of Technology.

Lehrer, ruim voor zijn tijd voor kwesties als vervuiling en nucleaire proliferatie, maakte zijn stempel met bijtende humor en gekke rijmpjes.

Hij was ook slecht grappig over willekeurige onderwerpen, waaronder moord, echtelijke onenigheid, chemie en zijn afkeer van duiven.

Vergiftig duiven in het park, een van zijn kenmerkende deuntjes, roept een paar op met een voorjaarstijd van het slachten van duiven met strychnine – “Het kost gewoon een smidgen!”

Een ander lied, Folksong Army, bespotte de demonstranten uit de jaren 60.

Maar zijn activisme was volhardend, met nummers zoals wie de volgende is over kernwapens, en vervuiling waarschuwing dat: “Je kunt de nieuwste tandpasta gebruiken en vervolgens je mond spoelen met industrieel afval.”

De schijnbaar bodemloze put van Sly, zelfs cynische creativiteit veroverde het publiek van 1953 totdat het in 1965 droog leek te worden, hoewel Lehrer kort terugkeerde naar het optreden in 1972 voor een openbare televisieshow voor kinderen, The Electric Company.

Het gerucht ging dat Lehrer stopte met componeren toen zijn profetieën uitkwamen, of dat hij stopte uit protest over Henry Kissinger die in 1973 de Nobelprijs voor de vrede kreeg.

Maar Lehrer, in een interview met de satirische nieuwswebsite The Onion in 2000, verdeelde met het tweede gerucht en zei dat hij “lang was gestopt voordat dat gebeurde”.

Er was niets abrupt aan, zei hij. “Ik denk dat ik 37 nummers in 20 jaar heb geschreven, en dat is niet bepaald een fulltime baan. Zo nu schreef ik iets, en zo nu en dan deed ik dat niet. De tweede was de eerste in minderheid.”

Hij beweerde te zijn gegaan “van adolescentie tot seniliteit, in een poging om de looptijd te omzeilen”.

Terwijl de meeste composities van Lehrer origineel waren, viel één aanpassing op vanwege zijn genie: zijn duizelingwekkende recitatie van alle 118 chemische elementen voor een moderne majoor -generaal uit de Gilbert en Sullivan Operetta The Pirates of Penzance.

Het stuk verdiende aanbidding van niemand minder dan de Harry Potter -ster Daniel Radcliffe.

“Tom Lehrer is naar mijn mening de slimste en grappigste man van de 20e eeuw, en hij is een soort van mijn held,” zei Radcliffe, voordat hij in 2010 een vertolking van de elementen zong op een Britse comedyshow.

Die uitvoering was gedeeltelijk verantwoordelijk voor de muziekcomedian Weird Al Yankovic die Radcliffe de rol van Weird Al in het satirische biopic van Yankovic toekende.

“Het zingen van dat nummer is een extreem nerdy ding om te doen,” Yankovic zei over de weergave van Radcliffe. “Het is off-the-charts nerdy. En ik dacht: ‘Oké, deze kerel snapt het. Deze kerel is een verwante geest. Hij kan me op het scherm belichamen.'”

Zondag posten op InstagramYankovic schreef: “Mijn laatste levende muzikale held is nog steeds mijn held, maar helaas leeft niet meer. Rip naar de grote, grote Mr. Tom Lehrer.”

Lehrer werd geboren op 9 april 1928 uit een seculier Joodse familie en groeide op in de Upper East Side van Manhattan. Hij ging naar de prestigieuze Horace Mann en Loomis Chaffee Preparatory Schools voordat hij Harvard op 15 -jarige leeftijd betrad, waar hij Magna Cum Laude afstudeerde met een graad in wiskunde drie jaar later.

Hij gaf vervolgens wiskunde aan MIT evenals Harvard, Wellesley College en de Universiteit van Californië, Santa Cruz.