Waarom zou ik me geven om de door crisis getroffen Chinese eigendomsreus?

Evergrande, voorheen bekend als de Hengda -groep, werd in 1996 opgericht door de heer Hui in Guangzhou, Zuid -China.

Ten tijde van de ineenstorting had Evergrande ongeveer 1.300 projecten die in 280 steden in China in China werden ontwikkeld.

De Evergrande -groep als geheel omvatte veel meer dan alleen de ontwikkeling van onroerend goed.

De bedrijven varieerden van vermogensbeheer tot het maken van elektrische auto’s. Het was zelfs een controlerend belang in het meest succesvolle voetbalteam van het land, Guangzhou FC.

De heer Hui was ooit de rijkste persoon van Azië met zijn fortuin geschat op $ 42,5 miljard (£ 31,6 miljard) door Forbes, maar zijn rijkdom daalde naarmate de problemen van Evergrande verdiepen.

Evergrande breidde zich agressief uit om een ​​van de grootste bedrijven van China te worden door meer dan $ 300 miljard te lenen.

Maar in 2020 bracht de Chinese overheid nieuwe regels op om het bedrag dat verschuldigd is door grote vastgoedontwikkelaars te beheersen.

De nieuwe maatregelen brachten Evergrande ertoe om zijn eigendommen op grote kortingen aan te bieden om ervoor te zorgen dat er geld binnenkwam om het bedrijf overeind te houden.

Dat betekende dat het bedrijf moeite had om aan de rentebetalingen op zijn schulden te voldoen.

Sinds het begin van de aandelen van de crisis Evergrande hebben meer dan 99% van hun waarde verloren.

In augustus 2023, Het bedrijf diende faillissement in in New Yorkin een poging om zijn Amerikaanse activa te beschermen terwijl het werkte aan een multi-miljard dollar deal met schuldeisers.

De problemen van Evergrande en de onroerendgoedcrisis als geheel hebben de Chinese economie pijn gedaan, aangezien de vastgoedsector goed was voor ongeveer een derde van het bruto binnenlands product (BBP) van het land, een jaarlijkse maatregel voor alle economische activiteiten.

Het was niet alleen een belangrijke drijfveer van groei, maar ook een belangrijke bron van inkomsten voor lokale overheden.

Een sterke daling van de activiteiten voor investeringen en fondsenwerving in onroerend goed heeft de financiële sector beïnvloed, en geallieerde industrieën zoals de bouw, die een enorme bron van werkgelegenheid zijn.

Op het basisniveau heeft het gewone mensen in China hard getroffen, omdat veel gezinnen hun spaargeld in eigendom brengen.

Dit alles heeft bijgedragen aan de druk op de consumentenuitgaven, die Beijing als cruciaal beschouwt om de economische groei te stimuleren.

Door de onroerendgoedcrisis heeft de Chinese overheid een aantal maatregelen genomen om de industrie en de economie te helpen versterken.

Beijing heeft honderden miljarden dollars gestort in maatregelen, waaronder de centrale bank van het land dat leningen met lage rente verstrekt voor door de staat gecontroleerde banken om worstelende vastgoedprojecten te ondersteunen.

Er is ook hulp geweest voor kopers en prikkels voor huis om nieuwe huishoudelijke apparaten te kopen.

Maar het rolde geen directe reddingsoperaties voor de worstelende ontwikkelaars van het land, deels om te voorkomen dat het risicovoller gedrag wordt aangemoedigd.

Hoewel de onroerendgoedmarkt ooit cruciaal was voor de economische groei van China, is de focus van president Xi Jinping veranderd in concurrentie met ons om de leiding te krijgen in hightech productie en AI.

Dus de economische prioriteiten van de regerende communistische partij zijn verschoven naar gebieden zoals hernieuwbare energie, elektrische voertuigen, automatisering en robotica.