Worden acteurs beter (en ‘bett-ah’) op Australische accenten? | Australische televisie

AUtraliaanse acteurs hebben al zo lang verschillende accenten opgezet, en zo niet detecteerbaar struikelt men vaak met verrassende Aussies in films en shows. Sarah Snook was bijvoorbeeld niet de enige Australiër; Nate Sofrelli, de politieke strateeg en Shiv’s voormalige minnaar, werd gespeeld door landgenoot Ashley Zukerman. Dan is er Geraldine Viswanathan (Thunderbolts*, Drive-Away Dolls), Dichen Lachman (Severance), Dacre Montgomery (Stranger Things), Yvonne Strahovski (The Handmaid’s Tale)-de lijst gaat door.

Maar het omgekeerde – buitenlandse acteurs die overtuigend Australiërs afbeelden – is zeldzaam geweest; Heel vaak hebben pogingen een schokkende melange van Cockney, Zuid -Afrikaanse en Nieuw -Zeelandse Engelse Engels aangegaan.

Maar een golf van uitstekende Aussie-accenten op het scherm suggereert dat het tij mogelijk keert: alleen al dit jaar hebben we de Amerikaanse Kaitlyn Dever als de Australische oplichter Belle Gibson in Appelazijnen Cosmo Jarvis’s ‘pijnlijk goed”Prestaties als een Australische crimineel in het gevangenisdrama binnen. Andere recente overtuigende Aussie -accenten zijn afkomstig van Andrew Lincoln in het familiedrama Penguin Bloom (2020), terwijl Rudi Dharmalingam’s accent in de ABC -serie Wakefield (2021) was zo onberispelijk dat ik me pas veel later realiseerde dat hij Engels was.

Wat maakt het Australische accent zo moeilijk om te beheersen?

Er zijn verschillende soorten Australisch accent, die taalkundigen historisch hebben gecategoriseerd als breed (ook bekend als Strine – Think Steve Irwin of Paul Hogan), generaal (Hugh Jackman, Chris Hemsworth) en gecultiveerd (Cate Blanchett).

Vanwege de variaties kan het moeilijk zijn om te beheren wat een Australisch publiek verwacht te horen, zegt Melbourne-gebaseerde stem- en dialectcoach Jenny Kent. Naast het werken met Dever voor Apple Cider Azijn, trainde Kent Dev Patel voor zijn rol als Saroo Brierley in Leeuw (2016), algemeen beschouwd als een van de beste Australische accenten door een buitenlander in de afgelopen jaren. Ze hielp ook George Mackay in De ware geschiedenis van de Kelly -bende (2019), Caleb Landry Jones in Nitram (2021) en Sean Harris in De vreemdeling (2022) om hun Aussie -accenten te nagelen.

Ze begint meestal met het spelen van de acteur een breder scala aan voorbeelden van Australische accenten, zodat ze “de nuance en de variëteit kunnen horen” voordat ze beginnen met oefeningen. De moeilijkheid voor niet-Australiërs is meestal het vinden van “waar het accent in de mond wordt geplaatst”, zegt ze. “Australiërs verplaatsen hun mond niet veel, dus het lastige deel kan zijn om de koord van beperkte beweging in de mond te lopen, samen met vrijheid en gemak van prestaties.”

“Het is erg plat en terug in zijn plaatsing”, zegt Gabrielle Rogers, een Australische stem en dialectcoach die Sigourney Weaver heeft getraind voor De verloren bloemen van Alice Hart. “Het is zo ver terug in de mond, het is alsof we het proberen in te slikken.”

Een andere factor die problemen oplevert, met name voor Amerikanen, is dat het Australische accent niet-rhotisch is, wat betekent dat het “R” -geluid niet altijd wordt uitgesproken zoals geschreven, vooral in woorden die eindigen in “er”. Voor het woord ‘slager’ bijvoorbeeld: ‘Amerikanen zouden’ Butch-Er ‘en Britten zeggen’ Butch-Uh ‘-ze hebben wat we een neutrale Schwa (klinker) -uiteinden noemen,’ zegt Rogers. Australiërs gebruiken een ander klinkergeluid dichter bij “Butch-ah”, dat “gewoonlijk moeilijker te verschuiven is omdat het zo uniek is”.

Complicerende dingen is dat het Australische accent een “opdringerige R” heeft, zegt Amy Hume, een docent stem aan het Victorian College of the Arts. “Wanneer een woord niet wordt gespeld met een R, maar het eindigt in een klinker en het volgende woord begint met een klinker, dan wordt een R uitgesproken.” Ze gebruikt de uitdrukking “Ik zag het” als een voorbeeld: uitgesproken als “Ik zag RIT” in het Australische accent. Hume gebruikt vaak de uitdrukking “wet en orde” als een onderwijsvoorbeeld, uitgesproken als “Law Rand Ord-ah” in het Australische accent, in tegenstelling tot “Law and Ord-ERR” in het Amerikaanse Engels.

Dan zijn er onze lange klinkers – denk aan de beroemde H2O: voeg gewoon waterlijn toe: “Nee, Cleo”.

“Over het algemeen is de lengte van de klinkers in het Australische accent heel anders dan bijvoorbeeld een Amerikaans of Brits accent, waar ze de neiging hebben om eindiger te zijn,” zegt Hume. Het woord “nee”, Ze heeft erop gewezenwordt uitgesproken met een diphthong (een combinatie van twee klinkergeluiden in één lettergreep), beginnend op “Oh” zoals in “Dog” en eindigend op “OO” zoals in “Put”; of een drievoudige, beginnend op een niet -gestresste “A” zoals aan het einde van “bank”, vóór de “oh” en “oo”.

Kent zegt dat Australische klinkers ‘erg glad’ kunnen zijn – daarom klinkt een acteur die kan overschieten als ‘ay’ in ‘dag’ of ‘laat’, ‘oog’ in ‘waarom’ of ‘macht’ en ‘ow’ in ‘ronde’ of ‘over’.

Waarom krijgen buitenlandse acteurs eindelijk Australische accenten toch?

“Vroeger vonden acteurs het erg moeilijk om het Australische accent te doen”, zegt Rogers, die wijst op een bredere wereldwijde blootstelling aan het accent door Australische beroemdheden zoals Margot Robbie, Chris Hemsworth, Hugh Jackman, Cate Blanchett en Kylie Minogue.

“Jaren geleden was ons accent niet noodzakelijk een vertrouwde, afgezien van een paar prominente stemmen,” zegt Kent. “Nu is het veel gemakkelijker om Australische accenten te horen van een breed scala van mensen, allemaal van het gemak van onze telefoons of computers.”

“Ik denk ook dat het bewustzijn nu groter is over de tijd en ondersteuning van een acteur nodig heeft met een coach om het accent goed te krijgen,” voegt ze eraan toe.

Sociale media en YouTube hebben een belangrijke rol gespeeld bij het verbreden van blootstelling, gelooft Hume, waarvan zij denkt dat het de verwachtingen van het publiek heeft veranderd. “Er is minder tolerantie voor een algemeen accent – mensen willen de bijzonderheden van een geluid”, zegt ze.

Australisch gemaakte shows op wereldwijde streamingplatforms, zoals Wellmania,, Colin van accounts En Hartzeer hooghebben internationaal een enorm publiek gevonden – en natuurlijk bluey, de juggernaut die de Meest gestreamde tv -show in de VS vorig jaar en resulteert in Amerikaanse kinderen Sprekend in Australisch volkstaal.

Er is goed bewijs voor de invloed van uitzendmedia: één studie ontdekte dat na het kijken naar een Britse of Amerikaanse televisieserie dagelijks voor veertien dagen, tieners die Engels leren Engels uitspraakveranderingen toonden die kenmerkend waren voor het accent waaraan ze werden blootgesteld. Het fenomeen staat bekend als fonetische convergentiewaar de manier waarop mensen praten in de loop van de tijd meer op anderen lijkt wanneer ze sociale interacties aangaan, of zelfs Luister passief tot spraak. Onderzoek heeft aangetoond dat het wordt beïnvloed door Sociale attitudeszoals hoe positief mensen Australiërs bekijken.

Er is ook wereldwijd een verschuiving in drama -schooltraining geweest, zegt Hume. Tientallen jaren geleden kregen studenten specifieke accenten zoals gecultiveerde Australiërs, ontvingen uitspraak en een algemeen Amerikaans accent. “Nu gaat het erom echt je apparatuur te leren … controle over de lippen, de wangen, de tong, flexibiliteit van de kaak, in staat zijn om alle articulatoren te verplaatsen, zodat je een orale houding kunt aannemen om een ​​accent te leren.”

“We hebben ongekende toegang tot geweldig Australisch dialectwerk (nu) … maar dialectcoaches zijn er altijd geweest,” merkt Kent op. “Mensen herinneren zich vaak de (accenten) die zijn afgedwaald, maar velen zijn goed gegaan.”

Kate Winslet is al lang geprezen als “de koningin van Australische accenten”Voor haar meesterlijke uitvoeringen in Heilige rook! (1999) en De naaister (2015), terwijl Liev Schreiber In Mental (2012) en Benedict Cumberbatch als Julian Assange in het Fifth Estate (2013) worden ook geprezen door spraakcoaches. En ondanks de kritiek op dat moment, streep Meryl erin Evil engelen (1988, in het buitenland uitgebracht als een kreet in het donker) was “eigenlijk echt trouw aan Lindy Chamberlain”, die een in Nieuw-Zeeland geboren Australiër is, zegt Hume. “Dat is een voorbeeld van de acteur en de dialectcoach die echt ongelooflijk werk doet, maar de perceptie van het publiek anders is.”

Speelt kunstmatige intelligentie ook een rol?

In januari, Oscar-winnende film De brutalist Courte controverse toen de redacteur onthulde dat hij een AI -tool had gebruikt om de Hongaarse dialoog te verbeteren die door acteurs Adrien Brody en Felicity Jones werd gesproken. De regisseur van de film, Brady Corbet, gaf een verklaring af met verdragen dat Brody en Jones met dialectcoach Tanera Marshall hadden gewerkt om “hun accenten te perfectioneren” en dat er geen Engelse dialoog werd gewijzigd. Maar de rij stelde de vraag: kan technologie de behoefte aan rigoureuze dialecttraining afhandelen?

Volgens Paul Pirola, volgens Paul Pirola, is een geluidsontwerper die AI Voice Tools heeft gebruikt in films waaraan hij heeft gewerkt. Nog geen AI is in staat om het accent van een acteur te veranderen, zegt hij. De stem van een persoon kan worden gekloond uit hoogwaardige audio en vervolgens worden gebruikt om audio te genereren uit tekstinvoer. Bekend als tekst-naar-spraak AI, kan het worden gebruikt om de vreemde lijn van dialoog te vervangen-maar om overtuigend geaccentueerde spraak uit te spuwen, moet het worden getraind op audio van diezelfde acteur die met het accent spreekt.

Er is ook spraak-to-spraak AI, waar je je spraak kunt invoeren en deze dezelfde woorden in de stem van iemand anders kunt laten zeggen. Maar met spraak-to-spraak zegt Pirola: “Je kunt het accent niet veranderen. Het verandert alleen de kwaliteit van de stem.”

“Het is allemaal nieuw territorium,” zegt hij. “Mensen zouden voorzichtig zijn over overmatig gebruik (AI Voice Technology).”

Voorlopig blijft de coaching van dialect “een mix van wetenschap en kunst”, zoals Rogers het zegt. Ze ontwikkelt momenteel echter een documentaire over haar branche, omdat ze bang is dat de menselijke aanraking kan verdwijnen: “Ik ben zo’n toegewijde en op mijn leeftijd zie ik eruit als de laatste hiervan Generatie van stemleraren. Als we op een knop gaan drukken en opruimen, dan is al dit ongelooflijke fysiologische werk, deze erfenis, niet gedocumenteerd. “